Opis produktu:
Ekspander Gumowy - Hms EG02 Ekspander gumowy HMS, EG02 jest niezastąpionym przyrządem do wzmacniania i budowania masy mięśniowej górnej części ciała człowieka. Użytkowany jest nie tylko w sytuacji pracy nad rzeźbą własnego ciała, ale także w rehabilitacji pourazowej.
Składa się z sprężystego, a zarazem wytrzymałego elementu oporowego, a także z dwóch piankowych uchwytów. Estetycznie wyprodukowane uchwyty cechują się dużą ergonomią i bezpieczeństwem. Ekspander to wyjątkowo popularne urządzenie do ćwiczenia mięśni klatki piersiowej, ramion, pleców i nóg.
Jest on bardzo funkcjonalny, ponieważ nie zajmuje dużo miejsca, więc można go wziąć w podróż oraz ćwiczyć nim w każdym miejscu. Ekspander to przyrząd do ćwiczeń, który osoby początkujące mogą wykorzystywać w treningu siłowym nad wieloma partiami ciała (mięśnie są dynamiczne w trakcie rozkurczu i skurczu).
Może on zastąpić mnóstwo sprzętów, które są przystępne na siłowni, na przykład: drążki do wznosinia, sztangi, wyciągi. Dane techniczne:towar nowy, wysokiej jakości;ekspander ręczny gumowy;wytworzony z najlepszych materiałów;solidny i bezpieczny;komfortowy w użyciu;długość gumy: 125 cm;średnica gumy: 0,7 cm;długość uchwytów: 11,5 cm (jeden);piankowe uchwyty;kolor gumy: czerwony;kolor uchwytów: czarny.
Poniżej prezentujemy przykłady ćwiczeń na klatkę piersiową z zastosowaniem ekspandera producenta HMS, EG02: Postaraj się wykonać 3 serie po 12 powtórzeń. TRICEPSfrancuskie wyciskanie oburącz: Stajemy w lekkim rozkroku, nogą zakroczną stajemy na gumie.
Trzymamy ekspander nad głową, z rękami ugiętymi w łokciach. Z tej pozycji prostujemy ręce nad głowę, równocześnie rozciągając ekspander. Tempo ruchu umiarkowane, lub wolne ze stałym napięciem mięśni trójgłowych.
Ruch odbywa się wyłącznie w stawie łokciowym. Górna część ćwiczonego ramienia poprzez cały czas trwania ćwiczenia powinna pozostawać nieruchomo w pionowej pozycji. Francuskie wyciskanie jednorącz: Jak wyżej, tyle, że ćwiczenie wykonujemy jedną ręką.
Nie zapominając o treningu drugiej ręki. BICEPS uginanie ramion oburącz: Stajemy w rozkroku(na szerokość barków lub nieco szerzej)- ekspander chwytamy w zależności od tego, którą głowę bicepsu chcemy zaangażować bardziej.
I tak stosownie: uchwyt wąski (węższy niżeli szerokość ramion) - obszerniejsze zaangażowanie głów krótkich,uchwyt przeciętny (na szerokość ramion) - obie głowy zaangażowane w równym stopniu,uchwyt szeroki (szerszy od ramion) - obszerniejsze zaangażowanie głów długich.
Tułów w trakcie ćwiczenia utrzymujemy w pozycji wyprostowanej(bez bujania nim). Zakres ruchu: od pełnego rozgięcia bicepsów(nie ramion)do pełnego ich skurczu. Pełne rozciągnięcie bicepsów, to nie to samo, co pełny wyprost ramion.
Należy unikać(nie tylko w tym ćwiczeniu) tzw. ”przeprostów” ramion, czyli nadmiernego ich wyprostowywania(do pełnego zakresu ruchu w stawie łokciowym). Łokcie poprzez cały czas przylegają do tułowia-nie powinny uciekać na boki, ani w przód, gdyż powoduje to zaangażowanie innych mięśni do pracy.
Należy pamiętać, iż ruch opuszczania musi być w pełni kontrolowany i wolniejszy od unoszenia. Uginanie ramienia w oparciu o kolano, jednorącz: Jest to ćwiczenie modelujące kształt bicepsów-ich wierzchołek.
Wymaga ono szerokiej koncentracji w czasie realizowania. Pochylamy się lekko do przodu. Chwytamy rączkę ekspandera i opieramy łokieć o wewnętrzną część uda. Ruch powinien mieć wolne tempo (jednocześnie w trakcie unoszenia i opuszczania) - jest to ćwiczenie koncentryczne i technika jest w nim ważniejsza od wielkości ciężaru.
Ramiona „zamykamy” do końca, napinając maksymalnie mięsień. Prostujemy ramię(jak w innych ćwiczeniach na mięśnie dwugłowe)tylko do momentu pełnego rozciągnięcia bicepsów, nie do pełnego zakresu ruchu w stawie łokciowym.
BARKI, MIĘŚNIE NARAMIENNE: unoszenie ramion w przód – włącza przednie i boczne mięśnie naramienne: Rozkrok nieco szerzej od barków, uchwyt na szerokość barków. Wznosimy ramiona miarowym ruchem (bez szarpania) ponad poziom barków i opuszczamy ponadto płynnym ruchem.
Staramy się nie bujać tułowiem. W szczytowym położeniu można zatrzymać ruch na chwilę w celu dopełniającego napięcia mięśni. W fazie negatywnej (opuszczanie ramion) utrzymujemy pełną kontrolę nad ciężarem.
unoszenie ramion bokiem, w górę – angażuje środkowe partie mięśni naramiennych: Ręce nieco ugięte w łokciach, opuszczone w dół, dłonie wewnętrznymi stronami skierowane do środka. Ruch unoszenia rozpoczynamy przy ugiętych rękach, łokcie w każdej fazie ruchu wyprzedzają dłonie.
Sztangielki podnosimy powyżej linii barków i bez zatrzymania opuszczamy powoli w dół (albo przytrzymujemy w pozycji szczytowej przez chwilę w celu dodatkowego napięcia mięśni). Unosinie ramion wzdłuż tułowia - włącza wszystkie partie mięśni naramiennych, mięsień czworoboczny grzbietu (tzw.
kapturowy) W pozycji stojącej,rozkrok nieco szerszy od rozstawu barków, uchwyt wąski. Ruchem wolnym i kontrolowanym wznosimy ramiona w kierunku brody, starając przemieszczać się realnie najbliżej tułowia.
Łokcie poprzez cały czas trzymamy powyżej rąk. Ruch unoszenia kończymy, gdy dłonie znajdą się na wysokości klatki piersiowej (albo staramy się podciągnąć aż do brody), opuszczamy dodatkowo powoli, unikamy odchylania i bujania tułowia.
Koncentrujemy się na unoszeniu łokci. NOGI martwy ciąg na prostych nogach – włącza prostowniki grzbietu, mięśnie dwugłowe ud, mięśnie pośladkowe: Stajemy w rozkroku nieco mniejszym od szerokości barków.
Nogi minimalnie ugięte w kolanach-zupełnie proste nogi prosto ulegają kontuzjom-niezwykle kolana. Uginamy się w pasie, przy jednoczesnym wygięciu do w środku dolnego odcinka grzbietu. Staramy się, aby dłonie prowadzone były przez cały czas blisko ciała....