Opis produktu:
Maalox jest lekiem złożonym, o miejscowym działaniu zobojętniającym nadmiar kwasu solnego soku żołądkowego, ściągającym i zasłaniającym błonę śluzową żołądka i dwunastnicy. Nie powoduje nadmiernego zobojętnienia treści żołądka i wtórnego pobudzenia wydzielania kwasu.
Maalox jest wyrózniony w leczeniu objawowym zaburzeń ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego, związanych z nadkwaśnością: - nieżyt żołądka, - zarzucanie wsteczne treści żołądka do przełyku w przebiegu przepukliny rozworu przełykowego przepony, - niestrawność, zgaga z powodu nadkwaśności, i pomocniczo w leczeniu: - choroby wrzodowej dwunastnicy, - choroby wrzodowej żołądka.
Kiedy nie stosować leku Maalox - jeśli pacjent ma uczulenie na glinu wodorotlenek, magnezu wodorotlenek albo którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6), - jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność nerek (patrz Ostrzeżenia i środki ostrożności).
Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed rozpoczęciem używania leku Maalox należy omówić to z lekarzem albo farmaceutą. Zachować szczególną ostrożność stosując lek Maalox: - u pacjentów z niewydolnością nerek lub poddawanych hemodializie, - u dzieci poniżej 6 lat lek podawać po konsultacji z lekarzem, - u pacjentów w podeszłym wieku, - przy użytkowaniu leku dłużej aniżeli 2 tygodnie albo u pacjentów z ryzykiem hipofosfatemii (obniżone stężenie fosforanów nieorganicznych w minimalistycznicy krwi) zalecana jest konsultacja z lekarzem.
Dzieci U nieznacznych dzieci stosowanie wodorotlenku magnezu może prowadzić do wystąpienia hipermagnezemii, zwłaszcza jeśli stwierdza się u nich zaburzenie czynności nerek lub odwodnienie. Maalox a inne leki Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta aktualnie lub ostatnio oraz o lekach, które pacjent planuje stosować.
Maalox należy zażywać nie wcześniej aniżeli 2 godziny po zażyciu innego leku (w sytuacji fluorochinolonów - ponad 4 godziny) lub 1-2 godziny przed przyjęciem innego leku. Wchłanianie leku Maalox może być zmniejszone podczas równoczesnego stosowania z niżej wymienionymi lekami: - lekami blokującymi receptor H2 (leki wykorzystywane w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy) - atenololem, metoprololem, propranololem (używanymi w zaburzeniach rytmu serca, nadciśnieniu tętniczym, dławicy piersiowej) - cefdinirem, cefpodoksmem (antybiotyki) - tetracyklinami, fluorochinolonami, linkozamidami (antybiotyki) - chlorochiną (użytkowaną w leczeniu i uniemożliwianiu malarii) - diflunizalem (lek przeciwbólowy, pochodna kwasu acetylosalicylowego) - digoksyną (stosowaną w migotaniu przedsionków, w niewydolności serca) - etambutolem, izoniazydem (wykorzystywanymi w leczeniu gruźlicy) - pochodnymi fenotiazyny (szeroka grupa leków: leki przeciwhistaminowe I generacji wykorzystywane w alergii, także grupa leków przeciwkaszlowych i leki wykorzystywane w leczeniu chorób psychicznych) - indometacyną (lek o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym, przeciwzapalnym, wykorzystywany w chorobach reumatycznych) - ketokonazolem (wykorzystywanym w leczeniu grzybicy) - penicylaminą (wykorzystywaną w chorobie Wilsona - choroba związana z zaburzeniami metabolizmu miedzi, co sprawia gromadzenie miedzi w wątrobie, mózgu, nerkach, rogówce i innych tkankach i w reumatoidalnym zapaleniu stawów) - glikokortykosteroidami (leki działające przeciwzapalnie – szeroko używane w chorobach reumatycznych, przeciwuczuleniowo – w różnorodnych postaciach alergii, immunosupresyjnie – używane, np.
po przeszczepach narządów i tkanek) - fluorkiem sodu (użytkowanym w osteoporozie) - solami żelaza (użytkowanymi w niedokrwistościach) - difosfonianami (używanymi w leczeniu osteoporozy postmenopauzalnej) - lewotyroksyną (wykorzystywaną w leczeniu niedoczynności tarczycy) - rosuwastatyną (stosowaną w zmniejszaniu stężenia cholesterolu).
Równoczesne użytkowanie leku Maalox z: - chinidyną (stosowaną w leczeniu zaburzeń rytmu serca oraz w ich uniemożliwianiu), może powodować zwiększenie stężenia chinidyny w osoczu i prowadzić do jej przedawkowania - sulfonianem polistyrenu (używany w leczeniu hiperkalemii - nadmiernego stężenia potasu we krwi) ogranicza działanie zobojętniające leku Maalox.
Maalox efektywność sulfonianu polistyrenu. Jednoczesne wykorzystywanie leków zwiększa ryzyko zasadowicy metabolicznej u pacjentów z niewydolnością nerek i niedrożności jelit. Wodorotlenek magnezu a inne leki Wodorotlenek magnezu może wpływać na działanie niektórych leków albo niektóre leki mogą wpływać na wydajność wodorotlenku magnezu.
Należy powiedzieć lekarzowi albo farmaceucie, jeśli pacjent przyjmuje: - salicylany. Wodorotlenek glinu i cytryniany mogą powodować rozszerzenie stężenia glinu w osoczu krwi, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek.
Maalox z jedzeniem i piciem Lek stosować po posiłku. Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży albo karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży albo gdy planuje posiadać dziecko, powinna poradzić się lekarza przed wykorzystaniem tego leku.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn Nie stwierdzono negatywnego wpływu leku na zdolność kierowania pojazdami i obsługiwanie maszyn. Maalox posiada sacharozę i sorbitol - sacharoza Wskazówka dla pacjentów chorych na cukrzycę: 1 tabletka posiada 150 mg sacharozy.
- sorbitol Ze względu na zawartość sorbitolu i sacharozy leku nie należy stosować u pacjentów, u których stwierdzono nietolerancję niektórych cukrów. Jak stosować Maalox 1-2 tabletki należy ssać lub żuć po posiłku albo w czasie bólu.
w przypadku wrażenia, iż działanie leku Maalox jest za potężne albo za słabe, należy zwrócić się do lekarza. Przyjęcie obszerniejszej niżeli zalecana dawki leku Maalox W razie podejrzenia przedawkowania leku należy zasięgnąć porady lekarza.
Pominięcie przyjęcia leku Maalox w sytuacji opuszczenia jednej dawki leku należy przyjąć ją najszybciej jak to jest realne, z wyjątkiem sytuacji, gdy zbliża się pora kolejnej dawki. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej tabletki.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze używaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza. Możliwe działania niepożądane Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niechciane, ale nie u każdego one wystąpią.
Niezbyt często (rzadziej niżeli u 1 na 100 osób): biegunki albo zaparcia. Szczególnie rzadko (rzadziej niżeli u 1 na 10 000 osób): mogą wystąpić nudności, wymioty, jasne zabarwienie stolca. - hipermagnezemia (rozszerzenie stężenia magnezu w minimalistycznicy krwi): łącznie z hipermagnezemią, którą obserwowano po długotrwałym użytkowaniu wodorotlenku magnezu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Częstość występowania nieznana (częstość nie może byc określona na podstawie przystępnych informacji): - reakcje nadwrażliwości, takie jak świąd, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne - hiperaluminemia (zwiększona zawartość glinu w tkankach organizmu) - hipofosfatemia (obniżenie stężenia fosforanów nieorganicznych w minimalistycznicy krwi) - ból brzucha.
Jak przechowywać Maalox Przechowywać w temperaturze poniżej 25?C. Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie innowacyjnanie pomoże bronić środowisko. Co gromadzi Maalox - Substancjami czynnymi leku są: Glinu wodorotlenek 400 mg Magnezu wodorotlenek 400 mg - Pozostałe substancje pomocnicze to: mannitol, sorbitol, sacharyna sodowa, aromat miętowy, magnezu stearynian, sacharoza, sacharoza zawierająca 3% skrobi.